ارور ۴۰۴ چیست؟

به طور حتم همه ما بارها با ارور ۴۰۴ مواجه شده ایم و امکان دسترسی به محتوای وب سایت های مختلف از ما سلب شده است. دلایل متعددی برای رخ دادن چنین خطایی وجود دارد و شاید در نگاه اول، نیازی به بررسی دلایل مشاهده آن وجود ندارد، اما چنین خطایی برای بسیاری از کاربران و به خصوص صاحبان وب سایت ها به شدت دردناک است.

دلیل و تاثیرات نمایش ارور ۴۰۴ چیست؟

دلیل اصلی نمایش ارور ۴۰۴ عدم دسترسی به اطلاعات وب سایت بوده و ممکن است پیوند مورد نظر از دسترس خارج شده یا اینکه صفحه مورد نظر فاقد اعتبار است. صاحبان وب سایت به طور حتم از مشاهده صفحه ۴۰۴ Error بسیار عصبی شده و در سریع ترین زمان ممکن سعی در برطرف کردن آن دارند، اما برای برطرف سازی مشکل، ابتدا باید دلیل رخ دادن آن را ریشه یابی کنید. حتی احتمال نمایش این خطا در وب سایت های بزرگ و نتایج مربوط به موتور های جست و جو نیز وجود دارد و به این ترتیب می توانید عمق فاجعه را درک کنید.

از آنجا که این تجربه برای کاربران نهایی بد است، از پیوند دادن به بسیاری از صفحات ۴۰۴ جلوگیری می شود. برخی از موتورهای جستجو به طور صریح وب سایت هایی را که حاوی تعداد زیادی لینک خراب هستند مجازات می کنند. موارد مکرر هدایت کاربران به صفحه ارور ۴۰۴ می تواند منجر به دسته بندی وب سایت توسط الگوریتم های گوگل به عنوان “بی کیفیت” یا “غیرقابل اعتماد” شود. اکثر سیستم های مدیریت محتوا (CMS) دارای ویژگی هایی هستند که سعی می کنند ۴۰۴ تغییر مسیر را به حداقل برسانند.

با توجه به اینکه جلوگیری از بروز نمایش صفحه ۴۰۴ Error به میزان قابل توجهی غیر ممکن به نظر می رسد، طراحان وب سایت اقدام به طراحی صفحه اختصاصی برای ایجاد حس بهتر برای کاربران می کنند تا آنها به صورت مستقیم به صفحه خطا منتقل نشوند. صفحه خطای مورد نظر در دنیای اینترنت و طراحی وب سایت بسیار شناخته شده است و به طور حتم چند بار با آن در سایت های مختلف مواجه شده اید.

چه دلیلی برای انتخاب نام ارور ۴۰۴ وجود دارد؟

اولین چیزی که باید بدانید این است که تعداد خطای دیگری نیز مربوط به وضعیت بارگیری صفحه وب وجود دارد. به عنوان مثال، هنگامی که یک صفحه وب معمولی را بارگیری می کنید، درخواست شما نیازمند فراخوانی “۲۰۰ OK” است، به این معنی که بدون هیچ مشکلی بارگیری می شود. تیم برنرز لی که پدر اینترنت جهانی شناخته می شود، کد های HTTP را در جریان کنسرسیوم شبکه جهانی وب (W3C) در سال ۱۹۹۲ ایجاد کرد. این کدها که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرند، در اعداد سه رقمی قالب بندی شده اند. کدی که با عدد ۴ شروع می شود به معنی خطای مشتری بوده و به این معنی است که کاربر نمی تواند به صفحه ای که درخواست کرده، دسترسی پیدا کند.

در اینجا چند کد استاندارد وجود دارد که با عدد ۴ شروع می شوند و ممکن است آنها را تجربه کرده باشید:

خطای ۴۰۰ Bad Request : این صفحه زمانی ظاهر می شود که درخواست نادرستی از وب سایت به وجود می آید. در حقیقت شما قصد دارید تا صفحه ای از سایت را فراخوانی کنید که وجود خارجی ندارد یا اینکه این صفحه هنوز به درستی طراحی یا پیاده سازی نشده است.

خطای ۴۰۱ Unathorized / خطای ۴۰۳ Forbidden : این دو خطا نشانه های مشابهی دارند و به معنی عدم وجود دسترسی یا مجوز لازم برای ورود به سیستم یا احراز هویت دیجیتال است.

خطای ۴۰۴ Not Found: ارور ۴۰۴ نشان دهنده عدم وجود منبع یا صفحه مورد نظر در سرور وب سایت است.

خطای ۴۰۸ Request Timeout: این خطا زمانی رخ می دهد که زمان دسترسی به سرور شبکه یا حداکثر زمان فراخوانی صفحه مورد نظر به اتمام رسیده است.

ارور ۴۰۴ به اشکال مختلفی نمایش داده می شود و می تواند به شکل محتوای HTTP 404 یا ۴۰۴ Not Found به عنوان کد خطای اصلی و مواردی مانند Page Not Found یا File Not Found به عنوان کد خطای فرعی به نمایش درآید. حتی در شرایط مختلف و بر اساس نوع وب سایت فراخوانی شده، احتمال مشاهده صفحه خطای Product not Found وجود دارد که بیشتر برای فروشگاه های آنلاین و وب سایت های ارائه دهنده خدمات رخ می دهد.

نکته ای که باید به آن توجه کرد، این است که وب سایت ها می توانند پیوند ارور ۴۰۴ را به صفحه سفارشی سازی شده هدایت کنند، بنابراین بسیاری از صاحبان سایت ها صفحه سفارشی را طراحی می کنند. برخی به شما می گویند که با مدیر وب سایت تماس بگیرید و برخی دیگر از آن به عنوان فرصتی به کاربر برای جستجوی چیز دیگری در وب سایت استفاده می کنند.