معرفی انواع روش های انتقال داده در سوییچ شبکه (روش های مسیریابی داده)

معرفی انواع روش های انتقال داده در سوییچ شبکه

پس از معرفی سوییچ شبکه در مجله پلاس گرین و برخی فناوری های مرتبط با سوییچ، نوبت به معرفی روش های انتقال داده یا روش های مسیریابی ترافیک در سوییچ ها رسیده است. به طور کلی سه روش برای انتقال داده در سوییچ ها تعریف شده که یکی از آنها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد و به نوعی روش محبوبی برای این منظور به شمار می آید. سوییچ شبکه داده های ارسال شده از سایر تجهیزات شبکه را به بسته های داده تبدیل کرده و پس از بررسی، آنها را به دستگاه یا دستگاه های مقصد منتقل می کند.

روش های مسیریابی داده در سوییچ شبکه

انواع روش های مسیریابی داده در سوییچ شبکه، برای نمونه های لایه دوم به کار می روند و هر کدام از آنها مزایا و معایب خاصی دارند. در ادامه سه روش انتقال داده را شرح می دهیم:

• روش Cut-Through: در این روش سوییچ شبکه به محض شناسایی اولین بسته داده، مک آدرس دستگاه ارسال کننده را می خواند. پس از ذخیره سازی فقط ۶ بایت از بسته داده، اطلاعات مک آدرس ایجاد شده و بی درنگ بسته ها به سمت نود مقصد منتقل می شوند. این اتفاق در شرایطی رخ می دهد که سوییچ همچنان در حال دریافت بسته های داده جدید از دستگاه فرستنده است. در نتیجه روش Cut-Through امکان دریافت و انتقال به صورت همزمان را فراهم می سازد.
• روش Store-and-Forward: متداول ترین متد مسیریابی ترافیک که به دلیل دقت بالا در انتقال داده ها، به شدت مورد استفاده قرار می گیرد. همان طور که از نام آن پیداست، بسته های داده در مرحله اول به حافظه بافر منتقل و ذخیره می شوند. پس از بررسی سلامت بسته ها، عملیات انتقال آنها به دستگاه یا دستگاه های مقصد بر اساس مک آدرس تعیین شده آغاز می شود. در صورتی که بررسی بسته ها با خطا مواجه شود، عملیات انتقال همان بسته لغو می شود، اما سوییچ به وظیفه خود در قبال سایر Pocket ها ادامه خواهد داد. بسیاری از سوییچ های حرفه ای به دلیل مزایای Cut-Through و Store-and-Forward این دو روش را با یکدیگر ترکیب می کنند تا علاوه بر دقت بالا، سرعت مسیریابی و انتقال داده ها نیز با افزایش یابد.

• روش Fragment-Free: اما روش سوم که به ندرت توسط شرکت های تولید کننده سوییچ شبکه مورد استفاده قرار می گیرد، با نام Fragment-Free شناخته می شود. روش کار آن شباهت بسیاری با روش Cut-Through دارد، با این تفاوت که حجمی که از بسته در حافظه بافر ذخیره می شود، بسیار بیشتر است. در روش Fragment-Free به میزان ۶۴ بایت از اولین بسته روی بافر ذخیره شده و پس از آن فرآیند انتقال داده بر اساس مک آدرس به دستگاه مقصد شروع به کار می کند. دلیل افزایش حجم ذخیره سازی اولین بسته داده به ۶۴ بایت، بروز بیشترین خطاها پس خواندن این حجم از بسته داده است. در حقیقت پس از خواندن ۶ بایت از بسته، خطای بسیار کمی رخ می دهد و در نتیجه روش Cut-Through نمی تواند سلامت داده ها را به درستی بررسی کند. اما افزایش حجم خواندن و ذخیره سازی به ۶۴ بیت و بروز بیشترین میزان خطا در این حجم، دقت بررسی سلامت بسته های داده را ارتقا می دهد.